Jadąc po wnuczkę, czułam rzadką radość. Uśmiechałam się nieustannie, a moje obcasy stukały o chodnik jak za młodych lat. Powodem mojego szczęścia było to, że w końcu udało mi się zdobyć własne mieszkanie. Było w nowym budynku, przestronne i jasne, choć tylko jednopokojowe. Oszczędzałam prawie dwa lata, bo pieniądze ze sprzedaży domu na wsi wystarczyły tylko na