Trudno jest pogodzić się z faktem, że ktoś, komu ufaliśmy, nas wykorzystał. Czy zaufanie można odbudować po takiej zdradzie? Ból zawodu ze strony najbliższych jest najtrudniejszy do zniesienia. Około rok temu zostawiłam za sobą swoje dawne życie.
– Zamiast mi podziękować, Sara zaczęła się kłócić. Powiedziała mi: „Prosiłam cię tylko o podlewanie kwiatów, więc dlaczego przestawiłaś wszystko?” Chciałam im pomóc wrócić do czystego domu… Ale ona zaczęła kłótnię! Ich miejsce było takim bałaganem, że nie można było nic znaleźć. Zajęło mi dwa tygodnie, aby wszystko posprzątać. Po moim sprzątaniu wszystko lśniło! –
Nigdy nie czułem się stary. W rzeczywistości nigdy nie czułem się jak dorosły, mimo że niedawno skończyłem 60 lat. I co z tego? Nadal mam większość zainteresowań z czasów studiów i starych przyjaciół. Nasza grupa nie rozpadła się jak inne pod ciężarem obowiązków rodzinnych. Nigdy nie byłem żonaty, chociaż, szczerze mówiąc, kobiety wykazywały zainteresowanie.
Opowiem trochę o moim pierwszym mężu. Oboje pochodziliśmy z modestnych środowisk; nie otrzymałam nic od rodziców (wynajmowaliśmy), podczas gdy on odziedziczył dom po swoim zmarłym ojcu. Jego ojciec rozwiódł się z moją byłą teściową dawno temu, zostawiając ją samą z dzieckiem. Nie obwiniam go. Mnie również trudno było się z nią dogadać. Za każdym razem
Jestem wyczerpana robieniem wszystkiego sama—moje dorosłe dzieci nawet o mnie nie wspominają. Ostrzegłam ich: albo zaczną pomagać, albo sprzedam cały majątek i zapłacę za pobyt w domu opieki. Mój mąż i ja poświęciliśmy nasze życie na wychowanie syna i córki. Daliśmy im wszystko, na co nas było stać, ale teraz wydaje się, że o mnie zapomnieli.
– W zeszłym tygodniu mój syn obchodził trzecie urodziny. Mój były mąż nawet nie pamiętał, w przeciwieństwie do jego matki. Powiedziałam jej, że może przyjść, co w tym złego? Przyniosła pieniądze, zabawkę i trochę słodyczy jako prezenty. Poszliśmy na spacer do parku, a potem wróciliśmy do domu. I wtedy wszystko się posypało! – lamentowała 32-letnia Justyna. – Co się stało? –
Nigdy nie myślałam, że będę żebrać na emeryturze. Wszystko w moim życiu wydawało się iść dobrze. Miałam wspaniałego męża i zawsze znajdowaliśmy wspólny język z naszymi dziećmi. Prawie zawsze. Jak każda rozsądna osoba, myślałam o pieniądzach. Ale nigdy nie bałam się, że ich zabraknie. W końcu oszczędzałam, a kiedy mój mąż jeszcze żył, nawet podróżowaliśmy razem.
„Jak każda kobieta, zawsze marzyłam o szczęśliwej i silnej rodzinie. Jestem w małżeństwie od 10 lat i przez te lata perfekcyjnie pełniłam rolę żony – zawsze wspierając męża, który przynosił do domu pieniądze,” mówi Jessica. „Robiłam wszystko, co mogłam, aby poprawić nasze życie na wszelkie możliwe sposoby. Chciałam, aby nasz dom był przyjemny, piękny i przytulny. Ale…”
Właśnie wzięłam ślub. Przed ślubem mieliśmy liczne rozmowy z moimi rodzicami na temat domu. Mama początkowo mówiła jedno, ale rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Pewnego dnia mama zszokowała mnie wiadomością: rozwodzi się z tatą. Tak po prostu. Wyglądało na to, że czekała z tą wiadomością do mojego ślubu. Moja mama ma
Sara podzieliła się z nami swoją historią, która została opublikowana za jej zgodą. „Spotykałam się z Jakubem przez ponad trzy lata, ale on ciągle odkładał rozmowy o zaangażowaniu. Pewnego dnia nie mogłam już tego znieść i powiedziałam mu, że marzę o ślubie z nim. Miałam wtedy dwadzieścia cztery lata, a moja młodsza siostra właśnie się zaręczyła…”
Dwójka rodzeństwa mojego męża mieszka z ich ojcem, ale spośród trójki tylko mój mąż naprawdę go wspiera. Kiedyś odziedziczyłam dom po ciotce, ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
Potrzebowałam trochę wolnego czasu, aby robić coś, co sprawia mi radość. Z niecierpliwością czekałam na naukę nowych języków i zapisanie się na jogę. Ale rzeczy nie poszły zgodnie z planem.
