Dom, który moi rodzice kupili dla nas jako prezent ślubny, stał się katalizatorem naszego rozwodu. To nie chodziło tylko o dom, ale wszystko zaczęło się rozpadać z jego powodu. Szczerze mówiąc, dopiero zaczynam wychodzić z depresji: sześć miesięcy temu byłam w bardzo ciemnym miejscu. Ale to nie znaczy, że wróciłam do bycia radosną i optymistyczną osobą, jaką byłam przed ślubem. Oto moja historia.
Zawsze wierzyłam, że mam idealną rodzinę. Robiłam wszystko dla mojego męża, całkowicie tracąc siebie w nim i naszych dzieciach. Nie będę kłamać, zawsze myślałam
Poznałem moją pierwszą żonę na studiach. Wynajęliśmy razem mieszkanie i stawialiśmy czoła najtrudniejszym wyzwaniom życia ramię w ramię. Po ukończeniu studiów pobraliśmy się i ciężko pracowaliśmy, aby osiągnąć sukces. To był trudny czas; pracowałem niestrudzenie i oszczędzałem pieniądze, aby założyć własny biznes, a moja ukochana żona zawsze była przy mnie, wspierając mnie na wszelkie możliwe sposoby. Pracowała równie ciężko jak ja.
Córka mojego męża pojawiła się niespodziewanie z dziećmi i walizkami. Jej ostatni związek zakończył się źle, i czuła się niekomfortowo, zostając tam. Dzieci były z różnych związków. Według niej, nie miała dokąd pójść.
Zawsze byłam ostrożna z pieniędzmi. Kiedyś Janek zapytał, czy chciałabym być żoną pozostającą w domu, ale nigdy nie mogłam się na to zgodzić. Uważam, że lepiej zarabiać skromną pensję niż zależeć od kogoś innego. Mój mąż myśli tak samo. Czasami w pracy pojawiają się sytuacje wymagające nadgodzin i zawsze się zgadzam.
Anna, matka dwójki dzieci, zwierza się swojej córce, że jest wyczerpana: jej mąż nie pomaga w domu, nie robi zakupów i cieszy się dobrymi posiłkami, ale nigdy nie sprząta po sobie. Kiedyś przymykała na to oko, bo nie pracowała i zajmowała się domem oraz dziećmi. Ale teraz, gdy się starzeje, chciałaby, aby mąż ją wspierał. „Szczerze mówiąc…”
Wychowywałam syna sama po tym, jak jego ojciec nas opuścił, gdy był jeszcze niemowlęciem. Mieszkaliśmy razem w moim małym dwupokojowym mieszkaniu. Jacek nigdy niczego nie brakowało i zawsze mówił, że kiedy dorośnie, zrobi wszystko, aby ułatwić mi życie. W końcu się ożenił i pomagał mi finansowo, choć nigdy nie mówił o tym swojej żonie. Teraz moje życie
Relacja między matką a córką może być skomplikowana. Moja mama, na przykład, odmawia pomocy przy moim dziecku z powodu mojego rozwodu. Mówi, że skoro nie potrafiłam uratować swojego małżeństwa, muszę teraz radzić sobie sama. Małżeństwo moich rodziców też nie było idealne. Mama tolerowała zdrady i przemoc ze strony taty. Była dumna ze swoich poświęceń.
Mój tata nie przebiera w słowach i często wysyła mi gniewne wiadomości. Zablokowałam wiele numerów, ale on zawsze znajduje nowy, z którego może pisać. Treść wiadomości jest różna, ale zawsze pełna przekleństw. Mój ojciec życzy mi strasznych rzeczy, w tym śmierci i choroby. Jak ojciec może pisać takie rzeczy do własnej córki? On tego nie widzi jako coś złego.
„Od trzech lat mieszkamy pod jednym dachem z moją teściową, Marią. Oprócz niej, jest mój mąż, nasz trzyletni syn i ja. Nie stać nas na wyprowadzkę. Pensja mojego męża ledwo pokrywa nasze wydatki. Nawet gdybym znalazła pracę, moje dochody jako nauczycielki na pół etatu niewiele by zmieniły. Więc mieszkamy razem i staramy się z tym jakoś radzić, ale daleko nam do ideału…”
Mam dwoje wnuków: 9 i 6 lat. Szczerze mówiąc, nie przepadam za opieką nad nimi, a ich rodzice radzą sobie doskonale sami. Wychowałam syna samotnie, więc jestem wyczerpana ciągłymi obowiązkami. W młodości nie byłam szczególnie atrakcyjna, więc zadowoliłam się pierwszym facetem, który okazał mi zainteresowanie i zaszłam w ciążę. Czasy były wtedy inne. On oczywiście uciekł
Lata temu, Jan zdradził Emilię, ale ona mu wybaczyła i postanowiła nie rozbijać rodziny. Teraz, przemówienie na rocznicę doprowadziło ją do granic wytrzymałości.
