Świętowaliśmy tę okazję w wąskim gronie rodzinnym: tylko tata, mama i ja. Tata tak chciał, a my z mamą się zgodziliśmy. Nie chciałem uwierzyć w to, co miało się wydarzyć.
Zawsze marzyłam o skromnym, kameralnym ślubie, ale mój mąż, Piotr, nalegał na wielką uroczystość. Przez trzy lata oszczędzaliśmy na wesele i nasze pierwsze mieszkanie. Pracowałam jako nauczycielka z niewielką pensją, podczas gdy Piotr był agentem nieruchomości z niestabilnymi dochodami. Nasze życie zmieniło się nieoczekiwanie, gdy poważnie zachorowałam, a Piotr podjął szokującą decyzję.
Zrozumiałam, że nigdy nie kochał mnie na tyle, by być ojcem moich dzieci. Po rozmowie z bliską przyjaciółką, moją siostrą
